[YAOI] Don't love me เรื่อง (พี่)ตัวร้าย

ผมตายเพราะวิ่งตัดหน้ารถจนโดนชนเข้าอย่างจังและได้มาเจอคนที่มีสายผูกวิญญาณเดียวกันในโลกหลังความตาย 

แต่สาเหตุของเขาคือโดนทำร้าย(แกล้ง)จนตาย! บัดซบสิ้นดี! 

"เปลี่ยนโลกกันไหม? พี่จะล้างแค้นให้'มายด์'เอง:)"

...

    "ที่นั้นเป็นยังไงบ้างครับ" 'มีน'ถามคนที่ตัวเท่ากัน เผลอๆอาจจะสูงกว่าตน 2-3 เซนฯได้ แต่เขาไม่รู้เลยว่าคำถามนั้นจะทำให้คนตรงหน้าชะงัก แล้วก้มหน้างุด คางแทบชิดอก

    "!..ล-โลกที่ผมอยู่ ม-มัน..น่ากลัวมากๆล-เลยครับ ฮึก" คนตรงหน้าตอบเสียงสั่นพลางมีน้ำใสๆไหลออกจากดวงตากลมโตสีสวยนั่น

   "ร้องไห้ทำไม ที่นั้นมันแย่มากหรอ" มีนรู้สึกตกใจเมื่อจู่ๆ'มายด์'ก็ร้องไห้ออกมาทั้งๆที่เมื่อกี้ยังฉีกยิ้มสดใสอยู่เลย ที่นั้นคงโหดร้ายสำหรับคนตรงหน้าเขามากเลยสินะ

   "ฮึก ม-ไม่มีใครรักผมเลย ฮืออออ" 

   "..ไม่ร้อง โตแล้ว" ด้วยความที่ปลอบคนไม่เก่งเลยพูดแบบนั้นออกไป เขาดึงคนตรงหน้ามากอดปลอบพลางลูบหลังคนตรงหน้าขึ้นลง

 ก็เขาไม่เคยปลอบคนนิ่! 

   "อึก ผมกลัว ผ-ผมกลัวมากเลย ผู้คนที่ ฮึก นั้นมีแต่คนน่ากลัว น-น่ากลัวมาก ฮืออ" 

   

   "เปลี่ยนโลกกันไหม? พี่จะล้างแค้นให้'มายด์'เอง:)" เขาผละออกจากการกอดแล้วมองตาคนตรงหน้าด้วยแววตาจริงจัง

  "..." !!

 

  "ว่าไงครับ?" เขาถามย้ำอีกครั้งเมื่อคนตรงหน้าเงียบไป ดูเหมือนจะตกใจมากเลย

  "..ท-ที่นั้น ม-ไม่น่ากลัวใช่ไหมครับ ฮึก จะมีคนร-รักผมหรือป่าว ล-แล้ว แล้ว พ-พวกเขาจะรังเกียจผมไหม ฮึก จะมีคนมาท-ทำร้ายผมอีกหรือป่าว ฮืออออ" มายด์พูดไปร้องไห้ไป แม้ตอนแรกที่ได้ยินเขาจะตกใจมากเลยก็เถอะ แต่ถ้าให้กลับไปเขาไม่กลับไปแน่นอน! 

  มันก็อดจะตกใจไม่ได้นี่นา อยู่ๆมาขอเปลี่ยนโลก โห เปลี่ยนโลกเลยนะ เขาจะได้ไปอยู่ในที่ๆพี่มีนจากมาด้วยแหละ!

  "มีสิครับ พ่อกับแม่เขาน่ารักมากเลย พี่มีพี่ชายอีกคนด้วยนะ พวกเรารักกันดีครับ" พูดจบมากก็ทำตาโต โดยเฉพาะคำว่าพี่ชาย สงสัยมายด์จะอยากมีพี่ชายล่ะสินะ เขาคิดว่าคนตรงหน้า..ชั่งน่าเอ็นดูเสียจริง

  "พวกเขาจะไม่รู้หรอครับ ถ้าผมไปแล้วนิสัยไม่เหมือนเดิมล่ะ พวกเขาจะเกลียดผมไหม" ครอบครัวของพี่มีนรักที่พี่มีนเป็นแบบนี้ แล้วถ้ากลับไปแล้ว(เขาในร่างของ)พี่มีนเปลี่ยนไปล่ะ จะทำยังไงดี เขากลัวจริงๆนะ!

  "ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมแค่ว่าความจำเสื่อมแค่นั้นเอง" 

  "จะดีหรอครับ" มายด์ถามด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจ

  "ดีสิ พี่แม็กชอบเด็กขี้อ้อนนะ พี่ไม่ค่อยอ้อนพี่เขาเท่าไหร่น่ะ"

  "อ่า ครับ" มายด์ก้มหน้างุดอีกแล้ว ที่เขาทำเพราะเขาทั้งเขิลทั้งดีใจที่จะได้มีพี่ชายแม้จะเขิลที่พี่มีนเเซวว่าเขาขี้อ้อนก็เถอะ

 มีนคิดว่าตอนนี้มายด์น่ารักมากจริงๆ

  เขาเอ็นดูคนตรงหน้ามาก ดูนุ่มนิ่มไปหมดแม้มายด์จะสูงกว่าเขานิดหน่อยก็เถอะ 

  "สรุปตกลงใช่ไหม หื้มม" มีนถามย้ำอีกครั้งเพื่อความแน่ใจ

  "ล-แล้ว แล้ว พี่มีนล่ะ!" มายด์กังวลมาก ถ้าเขาไปอยู่ในที่ของพี่มีน พี่มีนก็ต้องมาอยู่ในนรกที่เขาเคยจากมาสิ! แบบนี้ไม่เอานะ! "พี่จะมาอยู่ในที่ของผมหรอ! ไม่เอานะ! มายด์ไม่ยอมเด็ดขาดเลย!"

  "ไม่ขึ้นเสียงสิครับ ไม่น่ารักเลยนะครับ" เขาเอ็ดคนตรงหน้าเมื่อน้องขึ้นเสียง แบบนี้ไม่น่ารักเอาส่ะเลย มันทำให้น้องดูไม่น่ารักเขาไม่อยากให้คนอื่นมาว่าน้อง เขาว่าได้แต่คนอื่นห้าม! "พี่ไม่เป็นไรหรอกคนดี พี่เก่งจะตาย น่าสนุกดีออก"

  "ขอโทษครับ ต-แต่" 

  "ไม่มีแต่น่าครับ พี่อยากให้เราหลุดพ้น พี่จะแก้เเค้นให้มายด์เอง:)" เขาไม่รู้ว่าตนเองใช้น้ำเสียงแบบไหนคนตรงหน้าถึงกับเงียบไปเลย แต่ก็แต่แบบเดียวน้องก็บ่นอุบอิบว่า'มายด์ไม่อยากให้พี่เป็นแบบมายด์นี่นา'แต่เขาเลือดที่จะไม่สนใจ 

 ใครจะยอมกันล่ะ เขาไม่ยอมหรอก กะอีแค่ไปชอบผู้ชายคนเดียวถึงกลับโดนนักเรียนเกือบทั้งโรงเรียนเกลียด แถมยังโดนรังแกบ่อยๆอีก ไม่ยุติธรรมสักนิด! เขาไม่ยอมให้น้องเจ็บตัวเจ็บใจและเสียน้ำตาฟรีหรอก! ใครทำมาเราก็ต้องทำกลับร้อยเท่า! 

  "ครับ" 

วืดดดดดดดดดดดดด 

 "โชคดีนะมายด์ จุ๊บ" มีนเอ่ยลาน้องก่อนจะยืดตัวจุ้บหน้าผากมนของตนตรงหน้า

 

 "ค-ครับ ดูแลตัวเองดีๆนะครับ" 

ฟึ่บ

  

จากนั้นทั้งสองก็หายไปจากห้วงมิติตรงหน้า 

... 

"อืออ" มีนส่งเสียงในลำคอก่อนที่เปลือกตาสีไข่จะค่อยๆลืมขึ้น 

เขากระพริบตาปรับการมองเห็นตรงหน้าก่อนจะค่อยๆเบนสายตาไปทั่วห้องช้าๆ กลิ่นนี้มัน.. เพดานสีขาว ผ้าห่มสีขาวล้วน ทีวีติดผนังตรงหน้า กระถางดอกไม้ข้างๆ ชุดที่ใส่เป็นชุดสีฟ้ามิ้นท์ และวิวจากนอกหน้าต่างบานใหญ่ 

   

   อ่า นี่โรงพยาบาลใช่ไหมนะ กลิ่นแบบนี้ใช่แน่ๆ ข้างนอกหน้าต่างตอนนี้เป็นดำมองไม่เห็นดวงดาวเลยทั้งๆที่น่าจะมีเพราะที่เขาอยู่ตอนนี้สูงพอสมควร  

  

   คิดได้เช่นนั้นก็ค่อยๆยันตัวเองลุกขึ้นจากเตียง ปรับเตียงให้ถนัดนิดหน่อยแล้วจับมอนชันขึ้นพลางเอนหลังพิงหมอนนั่น แล้วมองไปที่หน้าต่างบานใหญ่อีกที ถ้าถามว่าทำไมไม่ลงไปดูที่ระเบียงดีๆ ตอบได้เลยว่า 'ขี้เกียจ'

   จริงๆด้วย ไม่มีแม้แต่เเสงจากดวงจันทร์และดวงดาว มีแค่แสงสีต่างๆจากทั่วบริเวณ มันเป็นแสงไฟจากตึกต่างๆ รถยนต์ และไฟจราจร พอมองจนหายสงสัยแล้ว หันกลับไปมองที่โซฟาตรงหน้าตนเองและประตูพลางๆ 

   "ม-แค่ก แค่ก" ไม่มีใครอยู่หรอ  นั้นคือคำที่เขากำลังจะพูดออกไป แต่ขอโทษเถอะครับ(-_-) มึงควรเจ็บนานแล้วไหม ควรรู้สึกอะไรก่อนหน้านี้บ้างสิ! โว้ย 

  ได้แต่ก่นด่าตัวเองในใจ เห้อออ 

   มองดูนาฬิกาดิจิทอลโต๊ะข้างๆที่มีแจกันดอดไม้อยู่ข้างหลัง ก็พบว่าตอนนี้ดึกพอสมควร

   09:34 PM

หิวน้ำแหะ 

มีตู้เย็นด้วย

 VIP จริงๆ 

แต่ไม่กินหรอก ขี้เกียจเดิน -..-

   คิดเช่นนั้นคนตัวขาวก็ปรับเตียงลงหยิบหมอนวางดีๆ แล้วนอนหนุนหมอนต่อ พลางคิดอะไรบางอย่าง 

พรุ่งนี้จะเป็นยังไงนะ จะมีคนมาเยี่ยมไหมนะ จะเจอใครรึป่าว

   เพราะตอนนี้ความทรงจำของร่างนี้ยังไม่มีเลย •~•

พรุ่งนี้หวังว่าจะจำได้นะ จะได้แก้แค้นถูกตัว 

  "หึ แค่ก" โว้ยยยยยยยยยยยยยย! -_-

2BC ...

    เป็นยังไงกันบ้างเอ่ย พอได้ไหมคะ ฮ่าาาา อันนี้เป็นเรื่องของพี่มีนนะจ้ะ น้องมายด์ยังไม่มาน๊าาา คึกๆ 

ฝากติดตามนิยาย ฝากน้องมีนและไรท์ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ>< 

    ให้กำลังไรท์ตาดำๆคนนี้ด้วยเด้อ จ๊วบบบ>3< 

เผยแพร่ 15/01/62

   *ยังไม่แก้คำผิด* ถ้าเจอก็บอกด้วยนะคะ บอกว่าแค่มีคำผิดก็ได้จ้า เดี๋ยวไรท์หาเอง~ 

(ขอบคุณที่หลงเข้ามานะคะ ฮ่าๆ)